Minęło wiele lat, Pinokio był chłopcem, miał dużo pieniędzy i zaczął szybko rosnąć. Chłopiec, gdy tylko dostał pieniądze od Wróżki, poszedł na targ i kupił sobie i swojemu ojcu piękne, ciepłe zimowe ubrania. Kupił też sporo jedzenia. Zostało mu jeszcze dużo pieniędzy. Postanowił, że odda je potrzebującym ludziom.

Pewnego ranka zostałam sama w domu, ponieważ moi rodzice wyjechali na grzyby, a ja w soboty lubię sobie dłużej pospać, więc nie pojechałam z nimi.

Nagle obudziły mnie jakieś przyciszone głosy z sąsiedniego pokoju. Ktoś wyraźnie majstrował przy drzwiach balkonowych. Przez szparę między drzwiami do pokoju zauważyłam dwie zamaskowane postacie, byli to najwyraźniej złodzieje, którzy musieli obserwować nasz dom i zauważyć, że rodzice wyszli. Słyszałam, jak rozmawiali, że z pewnością nikogo nie będzie w domu.

Pewnego dnia spotkałem w parku znajomą Królewnę Żabkę. Była zrozpaczona z powodu osuszonego stawu. Powiedziała mi, że musi w ciągu godziny znaleźć nowe miejsce, gdzie żabki będą mogły zamieszkać. Jeżeli to się nie uda, wszystkie żabki stracą życie, a ona nigdy nie zostanie odczarowana. Zgodziłem się jej pomoc.

Nadchodzi jesień

małymi kroczkami.

Ptaki latają,

deszcze padają.

A złote listki z drzew opadają.

Kwiaty szybko przekwitają

i wiewiórki w dziuplach się chowają.

Na polu tak pusto

i coraz mniej ludzi.

Zasypia już ziemia,

lecz znów się obudzi.

Sebastian J. kl 4