Dawno , dawno temu w starym parku było jezioro. Otaczały go gęste zarośla i wysokie trawy. W jeziorze żyła sobie Królewna Żabka, która miała pięcioro rodzeństwa . Jednak tylko ona nosiła na głowie złotą koronę.

            Mama ropucha i ojciec żabki nigdy nie pozwalali jej wychodzić na brzeg jeziora. Mogła tylko wygrzewać się na liściach lilii . Żabka była jednak nieposłuszna i ciekawa świata.
            Pewnego razu usłyszała odgłosy ludzi. Postanowiła wyjść na brzeg i zobaczyć, co się tam dzieje. Ujrzała karetę i orszak królewski. Dwaj młodzi królewicze bawili się nad jeziorem. Nagle jeden z nich zauważył Królewnę Żabkę. Chwycił ją w dłoń i pobiegł do króla. Ojciec zgodził się, aby zabrali żabkę do królewskiego jeziora.
            Królewna Żabka była bardzo smutna, tęskniła za swoim rodzeństwem. Królewicz był dla niej bardzo miły, przynosił jej muchy i komary do jedzenia. Żabka bardzo go polubiła i już przed nim nie uciekała.
            Królewicz zastanawiał się, skąd żabka ma głowie koronę. Próbował ją zdjąć , żartując, że żabka jest jego królewną. Nagle udało mu się odczepić koronę i na jego kolanach pojawiła się piękna dziewczyna. Królewicz bardzo się przestraszył i zapytał:
-Skąd się wzięłaś?
Żabka odpowiedziała, że zły czarnoksiężnik rzucił na nią zaklęcie i zmienił ją w żabę. Dopiero po zdjęciu korony miała z powrotem przyjąć ludzką postać.        

Królewicz zakochał się w pięknej Królewnie Żabce, którą nazwał Złotowłosą. Wkrótce na zamku odbył się ich ślub i huczne wesele. Zły czar rzucony na Królewnę Żabkę zakończył się i wraz z królewiczem żyli długo i szczęśliwie.

Mateusz B. kl. IV